Details

Autor(en) / Beteiligte

• BULUT, Fatma Gül
• SUBAŞI, Burçin
• AKTÜRK, Zekeriya
• DAĞDEVİREN, Nez,h
• YILMAZER, Ayşe Zeynep
• YILDIRIM, Tolga

Titel

Tıp öğrencileri bitkileri ne kadar tanıyor? Tıp fakültesi birinci ve altıncı sınıf öğrencileri arasında bitkilerin ve sağlıktaki kullanım alanlarının bilinme durumu

Ist Teil von

• Genel tip dergisi, 2006, Vol.16 (3), p.101-106

Ort / Verlag

Konya Tabip Odası

Erscheinungsjahr

2006

Link zum Volltext

Quelle

EZB Electronic Journals Library

Beschreibungen/Notizen

• Amaç: Alternatif ve destekleyici tedavilere ilgi giderek artmaktadır. Türkiye'de hastaların alternatif kaynakları kullanma oranı % 30-70 arasında değişmektedir. Halkın bu ilgisine rağmen sağlık çalışanlarının bitkiler ve bitkisel tedavilerle ilgili bilgileri yetersizdir. Bu araştırmada tıp fakültesi birinci ve altıncı sınıf öğrencilerinin bitkileri tanıma ve işlevlerini bilme durumlarının incelenmesi ve öğrenim yılı ve cinsiyet açısından bir farkın olup olmadığının araştırılması amaçlandı. Yöntem: 115 birinci sınıf, 67 altıncı sınıf öğrencisine araştırmacıların belirledikleri 10 adet bitki resmi gösterildi. Öğrencilerden gördükleri bitkiyi tanıma, adını duymuş olma ve işlevini bilmeyle ilgili durumlarını işaretlemeleri istendi. Katılımcıların Toplam Duyma (TD), Toplam Tanıma (TT) ve Toplam İşlevini Bilme (TİB) puanları hesaplandı, cinsiyet ve öğrenim yılı açısından karşılaştırıldı. Bulgular: Papatya, anason, nane, kuşburnu ve adaçayı, adları en çok duyulan bitkilerdi. Birinci sınıflar meyan ve ebegümecini tanımakta çok zorlanırken altıncı sınıfların bütün bitkileri % 60'ın üzerinde tanıdıkları görüldü. İşlevi en iyi bilinen bitkiler ıhlamur, nane ve kuşburnu, işlevi en az bilinenler ise meşe ve ebegümeci idi. TT ve TD puanları açısından sınıflar arasında fark varken TİB açısından bir fark saptanmadı (P sırasıyla 0.007, <0.001 ve 0.103). Kızların puanlarının genelde erkeklere oranla daha fazla olduğu görüldü. Sonuç: Tıp öğrencileri bitkileri yeterince tanımamaktadır. Altıncı sınıftaki öğrencilerin bitkilerin kullanım alanları konusundaki bilgi düzeylerinin düşük olması mezuniyet sonrasında kendilerine başvuranlara danışmanlık vermede zorlanacaklarını düşündürmektedir. Tıp eğitimi müfredatına bitkilerin olası yarar ve risklerine ve bölgesel güncel halk uygulamalarına yönelik programlar konmalıdır. Objective: Alternative and complementary therapies are becoming more popular. 30-70 % of Turks consume some kind of alternative health resources. However, health professionals lack the necessary competency in herbs and herbal therapies. The aim of this study was to investigate the knowledge of names, recognition of images, and knowledge of functions of some herbs in phase 1 and 6 medical students, and make comparisons with regard to study year and sex. Methods: Ten pictures of selected herbs were shown to the participants. The students were requested to tick on a questionnaire whether they have recognized the image, have heard its name before, and knew its usage in the community. 115 students from phase one and 67 from phase six participated in the study. Total Name Hearing (TNH), Total Recognition (TR), and Total Knowledge of Function (TKF) scores were calculated for each participant. Results: Camomile, anise, mint, rosehip, and sage were the most commonly heard herbs. While phase 1 students had difficulty in recognizing liquorice and mallow, over 60 % of phase 6 students could recognize the images of all herbs. The functions of linden, mint, and rosehip were known best, while the functions of oak and mallow were known least. There was a statistically significant difference between TNH and TR with regard to the study phase but no difference in TKF (P: 0.007, <0.001, and 0.103, respectively). The scores of girls were generally higher than those of boys. Conclusion: Medical students do not have enough knowledge in herbs. Low knowledge among phase six students indicates a possible difficulty in counseling patients after graduation. Lectures on the potential benefits and risks of herbs and their local application in the community should be incorporated to the medical curricula.