Details

Autor(en) / Beteiligte

• ERÇANDIRLI, Yelda
• Çelikpala,Mitat

Titel

Antroposen, Posthümanizm ve Uluslararası İlişkiler Kuramının 'Ekoloji' Taahhüdünün Tarihsel Materyalist Eleştirisi

Ist Teil von

• Uluslararasi Iliskiler / International Relations, 2021, Vol.18 (71), p.87-107

Ort / Verlag

Uluslararası İlişkiler Konseyi İktisadi İşletmesi

Erscheinungsjahr

2021

Link zum Volltext

Quelle

Alma/SFX Local Collection

Beschreibungen/Notizen

• Bu makale, Uluslararası İlişkiler (Uİ) kuramının gündemine giderek yerleşen Antroposen tartışmalarının eleştirel analizine odaklanmakta ve Antroposen olarak tanımlanan çağda bir sosyal disiplin olarak Uİ'nin vaatlerini ve sorunlarını incelemektedir. Bu tartışmaların odak noktasını insan/doğa ikiliğini aşma çabası oluşturmaktadır. Posthümanistler, Antroposen çalışmalarını kavrama yüklenen anlamın insan-merkezciliği ve anaakım Uİ çalışmalarını yeniden ürettiği gerekçesiyle reddetmektedirler. Bu çalışma, söz konusu tartışmanın odağının insan-merkezcilik sorunsalından toplumun doğa ile değişen ilişkisine doğru evrilmesi gerektiğini savunmaktadır. Ekolojik krizin ancak toplumsal yapılar ve bu yapıları ortaya çıkaran tarihsel-maddi ilişkiler çerçevesinde düşünüldüğü zaman anlaşılabileceğini iddia etmektedir. Bu bakımdan makaledeki eleştiri ve yaklaşım, özellikle sosyal bilimlerde toplum-doğa ilişkisine yönetilen tarihsel materyalist analiz ile örtüşmektedir. This study focuses on a critical analysis of the Anthropocene narratives that are increasingly occupying the center of the discussion in the International Relations (IR) theory and attempts to address the promises and problems of the IR as a social discipline in the age defined as the Anthropocene. The main point of these studies constitutes an effort to overcome the duality between human and nature. Posthumanists reject the Anthropocene studies on the grounds that the meaning attributed to the concept reproduces anthropocentrism and mainstream IR studies. The study argues that the focus of the discussions should be shifted from the problematic of anthropocentrism to the changing relationship between society and nature. Accordingly, it claims that ecological crisis can only be understood as it is considered within the framework of the social structures and historical material relations that constitute these structures. In this respect, the criticism and approach in the study coincides with the historical materialist analysis, directed especially onto the relationship between society and nature in the social sciences.